8 Μαρτίου
Μια μέρα αφιερωμένη στις γυναίκες του κόσμου,
μια μέρα αφιερωμένη στις γυναίκες που πονάνε ,
στους ανθρώπους που πονάνε.
«Αγοράζουν κουφέτα για να παντρευτούνε κρατούν “σωσίτριχα” φωτογραφίζουνται. Ο άνθρωπος που είδα σήμερα καθισμένος σ’ ένα φόντο με πιτσούνια και με λουλούδια δέχουνταν το χέρι του γέρο φωτογράφου να του στρώνει τις ρυτίδες που είχαν αφήσει στο πρόσωπό του όλα τα πετεινά τ’ ουρανού».
Σεφέρης
Είναι όλα αυτά που μας πονάνε, είναι όλα αυτά που μας κάνουν δυνατές, είναι όλα αυτά που μας κάνουν να ξαναγεννιόμαστε, όρθιες, αγωνιζόμενες για το δίκιο.
Σ΄ όλες αυτές τις γυναίκες αφιερώνω το σημερινό μου κείμενο, μία απ΄ αυτές κι εγώ, γονατίζοντας ευλαβικά στο δικό τους πόνο.Γράφω γι΄ αυτά που με πονάνε γιατί είναι ο μόνος τρόπος να προσεγγίσω τη πραγματικότητα με ειλικρίνεια γιατί…«όσο τ΄ αηδόνια δεν σωπαίνουν, πάντα θα υπάρχει ελπίδα.»
