Συνέντευξη στην Κατερίνα Σιδέρη
Δεν νομίζω ότι η Ελένη Βιτάλη χρειάζεται συστάσεις! Η πορεία της μεγάλη, η φωνή της χαρακτηριστική και η ιδιοσυγκρασία της τέτοια που δεν περνά απαρατήρητη.
Γεννήθηκε μέσα σε μουσική οικογένεια και μεγάλωσε ταξιδεύοντας από παιδί σε όλη την επικράτεια. Ο πατέρας της έπαιζε σαντούρι και η μητέρα της ήταν τραγουδίστρια σε πανηγύρια. Έτσι, από μικρή μπαίνει και η ίδια στο χώρο των πανηγυριών. Αξιοσημείωτο στοιχείο είναι ότι ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 το μπουζούκι είχε αρχίσει να διαδέχεται το σαντούρι.
Συνέπεια αυτών είναι η πολυσχιδής μουσική προσωπικότητα που είχε όταν αποφάσισε να λάβει μέρος στο φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης (με το τραγούδι Χωρίς δεκάρα) και να μπει στο χώρο της δισκογραφίας.
Κάνει την πρώτη δισκογραφική της εμφάνιση το 1973, στο πλευρό της Σωτηρίας Μπέλλου και με το «Αϊ γαρούφαλό μου» και γίνεται αμέσως γνωστή. Με το ξεκίνημά της, η Βιτάλη φανερώνει το βασικό χαρακτηριστικό, που θα καθορίσει, εξ αρχής, την πορεία της: την συνύπαρξη εντός της, δύο κόσμων, συμπληρωματικών αλλά και συχνά αντιφατικών. Χαρακτηριστική είναι η μεγάλη έκταση και η χροιά της φωνής της.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, δραστηριοποιείται στο λαϊκό τραγούδι συνεργαζόμενη με τους καλύτερους του είδους. Ταυτόχρονα συμμετέχει σε δουλειές έντεχνων συνθετών και ηχογραφεί επανεκτελέσεις ρεμπέτικων, παλιών λαϊκών και δημοτικών.
Έχει κάνει πολλές εμφανίσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ από τα πρώτα χρόνια της πορείας της κάνει συναυλίες στο εξωτερικό τραγουδώντας για τον απόδημο ελληνισμό.
(πηγή wikipedia)
Ενόψει της επικείμενης εμφάνισης της στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας, (Λεύκτρα Θηβών – Επαμεινώνδεια 2023 – Σάββατο 29.07.2023), η διάσημη καλλιτέχνιδα παρά το έντονο πρόγραμμά της, παραχώρησε για την εφημερίδα και τους αναγνώστες της, μια μίνι συνέντευξη.
Κα Βιτάλη, έχετε μια δυναμική παρουσία στο χώρο, έχετε μια ιδιαίτερη χροιά στη φωνή σας και επιπλέον την ικανότητα να μεταδίδετε την αστείρευτη επί σκηνής ενέργειά σας. Μας έχετε ταξιδέψει με τα τραγούδια σας και μας έχετε χαρίσει μαγικές στιγμές. Ποια είναι η δική σας ξεχωριστή στιγμή που κρατάτε ως παρακαταθήκη από τα χρόνια που τραγουδάτε και ποιο το αγαπημένο σας τραγούδι;
Μου είναι αδύνατον να κόψω σε κομμάτια την πορεία μου, πόσο μάλλον σε στιγμές μια ολόκληρη ζωή. Είναι κάτι που, εγώ τουλάχιστον, δεν μπορώ να το κάνω. Όσο για το αγαπημένο μου τραγούδι, είναι η ΄΄Λένγκω΄΄ του Γιάννη Μαρκόπουλου, ειδικά αυτή την εποχή.
Σας έχουμε ακούσει να τραγουδάτε δημοτικά, λαϊκά, ρεμπέτικα αλλά και έντεχνα τραγούδια και πραγματικά καταφέρνετε να μας μεταδώσετε τη ψυχοσύνθεση του κάθε κομματιού που ερμηνεύετε. Ποιο είδος ξεχωρίζετε ως αγαπημένο σας και γιατί;
Θα σας μιλήσω για δύο είδη: το ένα είναι το μικρασιάτικο τραγούδι και το άλλο είναι το ρεμπέτικο. Μέσα στα χρόνια αυτά τα δύο είδη ενώθηκαν. Η βάση και η ρίζα του ελληνικού τραγουδιού είναι εκεί.
Καλλιτεχνικά, υπάρχει κάποιος στόχος που δεν έχετε ακόμη κατακτήσει; Κάποιο όνειρο που δεν έχετε ακόμη εκπληρώσει ή κάποια συνεργασία που θα θέλατε να προσθέσετε στο ενεργητικό σας;
Πάντα θα υπάρχει ένας ανεκπλήρωτος στόχος, σε όλους τους ανθρώπους. Έτσι συμβαίνει και με μένα. Όπου και να φτάσεις, πάντα θα υπάρχει κάτι που σε ξεπερνάει. Είναι η φύση του ανθρώπου αυτή, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Πάντα θα υπάρχει μέσα του αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει.
