φημισμένη Μέριλιν Μονρόε, στις 19 Μαΐου του 1962, εύχεται δημόσια στον πρόεδρο της Αμερικής Τζον Κένεντι, για τα 45α γενέθλιά του.
Η Μέριλιν Μονρόε γεννήθηκε την 1η Ιουνίου του 1926. Δεν γνώρισε τον βιολογικό της πατέρα, μιας και εκείνος είχε διακόψει τις σχέσεις του με την μητέρα της και η τελευταία, λόγω της άστατης ζωής της, έμεινε στο πλευρό της μέχρι την ηλικία των 9 ετών, μιας και έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα και κατά καιρούς φιλοξενούνταν σε ψυχιατρικές κλινικές.
Η Μέριλιν μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο, δίνεται γρήγορα για υιοθεσία και σε ηλικία 16 ετών συνάπτει τον πρώτο της γάμο που διήρκησε μονάχα 5 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων εργάζεται ως μοντέλο για μαγιό. Κατόπιν τούτου, προσελκύει λόγω της εμφάνισής της τα βλέμματα των ανθρώπων του κινηματογράφου, διεκδικεί κάποιους μικρούς ρόλους σε ταινίες και ακολουθεί μαθήματα υποκριτικής.
Μέχρι το 1948, δεν έχει στην καριέρα της ως παρακαταθήκη κάτι αξιόλογο και το 1949 ενδίδει στην πρώτη γυμνή της φωτογράφηση, ενώ η αντίστοιχη που έκανε για το περιοδικό playboy το 1953 ήταν καθοριστική και έδωσε ώθηση στην καριέρα της.
Προτάσεις για ταινίες σε μικρούς ρόλους, άρχισαν να την κυνηγούν και ο ανδρικός πληθυσμός υποκλινόταν στα πόδια της. Το 1954 κάνει τον δεύτερο γάμο της με τον διάσημο παίχτη του μπέιζμπολ Τζο Ντιμάτζιο, ο οποίος διήρκησε μονάχα 9 μήνες!
Ρόλοι σε κωμωδίες, ρόλοι σε δραματικές ταινίες, δημόσιες εμφανίσεις και φωτογραφήσεις, κατακλύζουν την καθημερινότητά της και την ωθούν συνεχώς προς την κορυφή. Όμως στοιχεία του χαρακτήρα της και σίγουρα η εκρηκτική της χροιά, της στερούν τις πολυπόθητες πολύμηνες συνεργασίες με τις τότε εταιρείες παραγωγής μιας και θεωρείται αναξιόπιστη, επιπόλαιη και μυθομανής. Ξεχνά να πάει στα γυρίσματα, πηγαίνει αργοπορημένη και όταν αποφασίζει να ειδοποιήσει οι δικαιολογίες που χρησιμοποιεί δεν είναι καθόλου πειστικές.
Ένας τρίτος γάμος που θα διαρκέσει 4 χρόνια με τον θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ, θα λάβει χώρα το 1956 και η γνωστή ταινία που άφησε εποχή «κάποιοι το προτιμούν καυτό» βγήκε στη μεγάλη οθόνη το 1959.
Το 1962 ήταν μια χρονιά για την ίδια γεμάτη περιπέτειες. Φήμες τη θέλουν να έχει ερωτική σχέση με τους Κένεντι, τόσο με τον πρόεδρο της Αμερικής Τζον, όσο και με τον γενικό εισαγγελέα Ρόμπερτ, με τα φύλλα των περιοδικών να γεμίζουν από πικάντικες ιστορίες που κανέναν δεν ενδιέφερε αν ήταν αληθινές.
Η παράτολμη κίνησή της να τραγουδήσει δημόσια για τα γενέθλια του προέδρου της Αμερικής, δημιούργησε θύελλα αντιστάσεων στους κόλπους των Κένεντι και η καταιγίδα που ξέσπασε παρέσυρε στο διάβα της αρκετούς εμπλεκόμενους.
Έφυγε από τη ζωή, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, το βράδυ της 5ης Αυγούστου του 1962, γυμνή, τυλιγμένη στο σεντόνι της, έχοντας δίπλα της ένα ακουστικό τηλεφώνου και μια λίμνη από πολύχρωμα χάπια! Ο ιατροδικαστής αποφάνθηκε ότι πιθανότατα πρόκειται για αυτοκτονία, με πολλούς να ισχυρίζονται ακόμη και σήμερα ότι ο φάκελος έκλεισε πολύ γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες.
Έχω πει πολλές φορές για τις ζωές των διασημοτήτων, ότι οι περισσότεροι από αυτούς, πάσχουν από ευτυχία, θαλπωρή και αγάπη. Το χρήμα, η δόξα και η αναγνώριση δεν αποτελούν στοιχεία ικανά για να καλύψουν τις εσωτερικές ανάγκες του ανθρώπου. Δεν μπορούν να αναπληρώσουν το ψυχικό κενό που συνεχώς διογκώνεται, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε ξανά και ξανά στη ρήση «το χρήμα δε φέρνει την ευτυχία». Η ψυχική μας υγεία δεν έχει ανάγκη πολύχρωμα λαμπιόνια, γυαλιστερές φωτογραφίες σε περιοδικά, βόλτες με κότερα και εμφανίσεις σε κοσμικές δεξιώσεις. Σίγουρα τα χρήματα φέρνουν στις ζωές μας ευχέρεια και άνεση, αλλά δεν πρέπει να γίνονται αυτοσκοπός. Η ψυχική μας υγεία είναι ισορροπημένη με πνευματικά αγαθά που απλόχερα μπορεί να μας τα παραχωρήσει μονάχα η ανθρώπινη ύπαρξη και ότι αυτή συνεπάγεται.
Η Μέριλιν Μονρόε, έχοντας ζήσει μια πολυτάραχη ζωή, θα μείνει στη σκέψη των περισσότερων ανθρώπων, σαν τη ξανθιά γυναίκα με την χαρακτηριστική ελιά δίπλα στα χείλη όπου πάνω από μια σχάρα που φυσάει αέρας, προσπαθεί απεγνωσμένα (;;) να καλύψει τα απόκρυφα σημεία των ποδιών της, μιας και το φόρεμα της χορεύει σε ρυθμούς γοργούς…
