Η Νίκη Μπλούτη Καράτζαλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Άγιο Γεώργιο Λιβαδειάς. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ζει μόνιμα με την οικογένειά της στη Λιβαδειά και ασχολείται με τη συγγραφή. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε αρκετά ηλεκτρονικά περιοδικά και στην τοπική εφημερίδα “Διάβημα”. Τελευταία, συνεργάζεται με το ψηφιακό περιοδικό “GreekAffair”, καθώς επίσης και τη λογοτεχνική ιστοσελίδα “Λόγω Γραφής”.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής και έχει συμμετάσχει σε εκδηλώσεις για παιδιά στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς. Διηγήματά της διακρίθηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν συμπεριληφθεί σε Ανθολογίες.
Το διήγημα “Το κίτρινο δάνειο” πήρε το Α’ Βραβείο στον Πανελλήνιο διαγωνισμό της Εταιρίας ΕΤΕΠΚ το 2016 και το διήγημα “Τα φιλαράκια” διακρίθηκε με έπαινο στον ίδιο διαγωνισμό το 2017.
Πρόσφατα παραχώρησε συνέντευξη στην Κατερίνα Σιδέρη, με αφορμή το βιβλίο της “από σίδερο” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις θράκα.
• Κα Μπλούτη, πώς προέκυψε η συγγραφή του βιβλίου σας «Από σίδερο»;
Η συλλογή αυτή ξεκίνησε από το πρώτο διήγημα του βιβλίου, το οποίο φέρνει και τον τίτλο ‘’Από σίδερο’’. Στην πορεία συνέλεξα και κάποια άλλα ανέκδοτα διηγήματά μου τα οποία είχαν περίπου το ίδιο θέμα. Ιστορίες από το χθες και το σήμερα, κυρίως της επαρχίας, διανθισμένες με το ηχόχρωμα της ντοπιολαλιάς.
• Παραπέμπει κάπου ο τίτλος του βιβλίου; Έχει αλληγορική σημασία;
Ο τίτλος του κάθε βιβλίου είναι το βασικότερο στοιχείο της ταυτότητάς του. Υποδηλώνει συνήθως το θέμα του και βρίσκεται σε αντιστοιχία με αυτό. Επέλεξα τον συγκεκριμένο τίτλο επειδή έχει αλληγορική και συνάμα δίσημη σημασία, επιδέχεται δηλαδή δύο διαφορετικές ερμηνείες. Η αλληγορία στη λογοτεχνία χρησιμοποιείται συχνά και έχει σκοπό να δώσει μια επεξηγηματική εικόνα σε μια έννοια. Μέσα από την αλληγορία προσπαθούμε να κάνουμε ορατή την αφηρημένη έννοια.
• Κάποιες ιστορίες είναι γραμμένες με ιδιωματισμούς. Το θεωρώ δύσκολο εγχείρημα. Πώς και γιατί το αποφασίσατε;
Είναι δύσκολο εγχείρημα αλλά η αγάπη μου για την ντοπολαλιά και την ιστορία του κάθε τόπου με οδήγησε πολλές φορές να επιλέξω αυτόν τον τρόπο αφήγησης. Σε προηγούμενα βιβλία μου έχω ασχοληθεί με την Κρητική ντοπιολαλιά και ένα ανέκδοτο ακόμα διήγημά μου είναι γραμμένο με ιδιωματισμούς της Μυτιλήνης. Σ’ αυτή τη συλλογή εκτός από την ντοπιολαλιά του τόπου μου, η οποία μου είναι σαφώς πιο οικεία, υπάρχουν δυο διηγήματα με ιδιωματισμούς, το ένα είναι γραμμένο στην Κυπριακή γλώσσα και το άλλο στην Ηπειρώτικη. Το πρώτο, μάλιστα, με τίτλο ‘’Ήρθες εχτές στον ύπνο μου’’ έχει αποσπάσει το Α βραβείο στον Πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό της ΕΠΟΚ[Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κύπρου] το 2019. Βέβαια, εννοείται πωςχρειάστηκε να αφιερώσω πολύ χρόνο διαβάζοντας το συντακτικό και το λεξιλόγιο της κάθε γλώσσας. Πιστεύω όμως πως η γοητεία που εκπέμπει η ντοπιολαλιά συναρπάζει περισσότερο τον αναγνώστη. Ακόμα κι όταν χρειάζεται να γυρίσει στις τελευταίες σελίδες και να συμβουλευτεί το λεξιλόγιο.
• Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά στοιχεία πραγματικά στα διηγήματά σας. Είναι κάποια προϊόντα μυθοπλασίας;
Οι περισσότερες ιστορίες του βασίζονται σε αληθινά γεγονότα τα οποία μου έχουν αφηγηθεί αγαπημένα μου πρόσωπα. Υπάρχουν βέβαια και μυθοπλαστικά στοιχεία. Η πραγματικότητα όμως είναι αυτή που δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσει η μυθοπλασία. Σ’ αυτόν τον τρόπο αφήγησης, συμπλέκονται το φανταστικό με το πραγματικό και κάποιες φορές δεν είναι εύκολο να διακριθούν τα όριά τους.
• Τι αποτέλεσε έμπνευση για αυτό το βιβλίο;
Η πρωταγωνίστρια στις ιστορίες μου είναι η μνήμη. Κι αυτή είναι που θέλησα να διασώσω για να περάσει σαν παρακαταθήκη στα παιδιά μας. Η ζωή και οι δυσκολίες της μέσα από τις αφηγήσεις του παππού και της γιαγιάς.
• Ταυτίζεστε με κάποιον από τους ήρωες ή καλύτερα έχετε δώσει σε κάποιον ήρωα στοιχεία του χαρακτήρα σας, στην περίπτωση της μυθοπλασίας;
Ναι, υπάρχουν ιστορίες που τις αφηγούμαι η ίδια. Σ’ αυτή την επιλογή με οδήγησε η ανάγκη μου να μοιραστώ άμεσα κάποια συναισθήματά μου με τους αναγνώστες μου.
• Διάβασα ιστορίες για τη ζωή στο χωριό, την αγάπη για τα ζώα και τη γη, τον φόβο για το άγνωστο, τα ναρκωτικά, την αγάπη της μάνας προς τα παιδιά της, αλλά και τον θάνατο και την αρρώστια της άνοιας. Προβληματισμοί, άγχος και έγνοιες παίρνουν σάρκα και οστά και χαρτί και μαζί με το πηγαίο τους συναίσθημα, κατακλύζουν τον αναγνώστη. Τι είναι αυτό που θέλετε να επικοινωνήσετε στο κοινό, μέσα από το υπέροχο βιβλίο σας;
Η συλλογή αυτή απευθύνεται σ’ ένα συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό. Σ’ εκείνους που δε ζητάνε να διαβάσουν κάτι ευχάριστο για μεγάλους έρωτες, ίντριγκες και ταξίδια. Πρόκειται για ένα άκρως ρεαλιστικό βιβλίο που περιγράφει τη ζοφερή καθημερινότητα μιας εποχής. Άλλοτε της σημερινής και άλλοτε των προγόνων μας. Το συναίσθημα, όπως αναφέρατε κι εσείς, κατακλύζει τον αναγνώστη. Δεν τον αφήνει αδιάφορο. Οι ιστορίες του είναι σκληρές. Μιλάνε για τη ζωή και τον θάνατο. Δε θέλησα να περάσω κάποιο μήνυμα, αλλά να μοιραστώ τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου, χρησιμοποιώντας τη μνήμη ως πυξίδα.
• Ποια τα μελλοντικά συγγραφικά σας σχέδια;
Η αλήθεια είναι πως μου αρέσει να κάνω σχέδια για το αύριο. Η μισή χαρά που παίρνουμε από κάθε ευχάριστο γεγονός στη ζωή μας οφείλεται στα όνειρα και στα σχέδια που κάνουμε για το μέλλον μας. Ακόμα κι όταν δεν τα καταφέρνω δεν απογοητεύομαι. Όπως λέει κι ο σοφός λαός μας, κάθε εμπόδιο για καλό. Αυτό που σχεδιάζω όσο αφορά τη συγγραφή, είναι να εκδώσω και τα επόμενα βιβλία μου. Πρόκειται για δυο ακόμα συλλογές διηγημάτων με τίτλο ‘’Ένα τραγούδι για σένα’’ οι οποίες προέκυψαν από τη συνεργασία μου με τη λογοτεχνική σελίδα ‘’Λόγω Γραφής’’ την οποία διευθύνει μια πολύ καλή φίλη μου, η κοινωνιολόγος και συγγραφέας Κατερίνα Ευαγγέλου—Κίσσα. Υπάρχει όμως κι ένα μυθιστόρημα ολοκληρωμένο, με τίτλο ‘’Μια μέρα σαν όλες τις άλλες’’. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τη σειρά που θα εκδοθούν. Αν και τρέφω μια αδυναμία στο διήγημα, γνωρίζω πως το κοινό αγαπάει και το μυθιστόρημα. Ίσως να ενδώσω λοιπόν στην επιθυμία του.
